من همگی شما را روحانی و الهی میدانم . شما نیز باید یاد بگیرید
که بر هرکس و هر چیز چنین نگاهی داشته باشید . تنها در سطح است
که انسا نها و موجودات دیگر روحانی به نظر نمی رسند . هرچه بیشتر به اعماق نفوذ کنیم , بیشتر به الوهیت هر چیزی پی خواهیم برد .
شیطان تنها در سطح وجود دارد ولی در اعماق و ژرفا تنها خداوند
وجود دارد و بس . باید به عمق تمرکز کنیم , زیرا اصل زندگی و
حیات از عمق می اید .
فراموش کردن درون و توجه بیش از حد به سطح , علت تمامی
مشکلات و نگرانی های بشر است . شروع زندگی درونی همانا شروع
تغییر و تحول در انسان خواهد بود , زیرا به محض اینکه به درون
می روید , سطح وجود و زندگی شما شروع به تغییر میکند . در
صورت به درون رفتن , این سطح شروع به انعکاس نور , رنگ
و موسیقی ای میکند که در درون وجود دارد .
------------ --------- --------- --------- --------- --------- -
کاری که (( ذهن )) انجام میدهد این است که دائما در حال جدا کردن
و تقسیم کردن است و اما کاری که (( دل )) انجام میدهد این است
که به همبستگی ها و یکی شدن ها توجه میکند , همبستگی هایی که
ذهن از دیدن آنها قاصر است . ذهن چیزی فراتر از کلمات را درک
نمیکند . ذهن تنها کلمات و مواردی که به طور منطقی درست به
نظر میرسند را درک میکند . ذهن هیچ کاری به هستی , زندگی و
حقیقت ندارد و به خودی خود تنها از خیالات و افکار مختلف تشکیل
شده است .
زندگی بدون ذهن امکان پذیر است ولی زندگی بدون دل غیر ممکن
است و هر چه بیشتر انسان وارد عمق زندگی شود به مقدار بیشتری
از دلش استفاده میکند
OshO
نیما آشنا ::: سه شنبه 86/9/6::: ساعت 8:15 صبح
نظرات دیگران: نظر
ازخوبی خواهم گفت از سیاره یا ستاره ای دیگر نیامده ام ... و همیشه هم خوب نبوده ام .. مثل دیگر آدمها ، گاهی دروغ گفته ام .. گاهی دل شکسته ام .. گاهی رنج برده ام .. گاهی خسته شده ام .. من از تسخیر شدن می ترسم .. هیچ گاه به چیزی اجازه نداده ام مرا تسخیر کند .. با دیگران هستم .. اما مستقل خواهم ماند .. می دانم که اینجا همه چیز موقت است ..و نباید فریب پیوستگی دانه های باران را خورد ... اما با همه ی اینها دوستش می دارم ... آری ! زندگی را دوست می دارم .. چون تکه ای از مسیر ماست .. پلی ست بین عدم و هستی .. من بدون کسی و با دستان و پاها و چشمان و گوشهای خودم می ایستم .. می بینم .. می شنوم .. می آموزم .. و سرشار می شوم .. پس تصور نکن وقتی می گویم خسته ام ، به این معنی ست که دست از سر زندگی برداشته ام .. نه .. دوباره بنا می کنم .. می سازم .. زندگی ساختن است .. باید آشیانم را بالاتر از ارتفاع این گنجشکهای حقیر بسازم ... ا زخانه ی عنکبوت بیزارم که به انگشتان بادی نحیف، دلهره ی ویرانی می لرزاندش .. سخت باید بود .. به عنکبوت غبطه می برم .. که هیچ تعلقی ندارد .. حتی به آنچه ساخته است .. یا به آنچه می خواهد بسازد .. سست باید بود .. اما اینها مهم نیست .. مهم اینست که چقدر شبیه حرفهایت باشی ... من دلم می خواهد خوب باشم .. فرشته نه .. آدم ِخوب باشم .. سخت است نه ؟ و به خود می بالم که انسانم .. که مانند فرشته خوبی محض نیستم بی هیچ گزینشی .. من به خود می بالم که می توانم خوبی را برگزینم...
